Όσιρις και Άδωνις, δύο πλευρές μίας ίδιας πράξης.

Ο Όσιρις ξαπλωμένος πάνω στο νεκρικό κρεβάτι δηλώνεται με πράσινο χρώμα και πάνω στο σώμα του φυτρώνουν οι σπόροι της γης

"Αυτός ο βασιλιά είναι Όσιρις, αυτή η πυραμίδα αυτού του βασιλιά είναι Όσιρις. Η κατασκευή αυτής της πυραμίδας είναι Όσιρις", Κείμενο των Πυραμίδων 1657.

Με άλλα λόγια η πυραμίδα είναι η ίδια το σώμα του Όσιρι και του κάθε Όσιρι-βασιλιά. Ένα από τα τυπικά των αρχαίων Αιγυπτίων ήταν να κατασκευάζουν και να αφιερώνουν το σώμα του Όσιρι πλασμένο σε χώμα. Αυτό γινόταν με τη βοήθεια καλουπιού στα μέτρα του σώματος του θεού. Στο χώμα του καλουπιού γονιμοποιούνταν σπόροι σιταριού και κριθαριού οι οποίοι φύτρωναν δηλώνοντας με τον τρόπο αυτό τις αναγεννητικές ικανότητες του θεού. Σύμφωνα με τον γνωστό μύθο ο Όσιρις θανατώθηκε και τεμαχίστηκε από τον αδελφό του Σέθ, ο οποίος στη συνέχεια πέταξε τα κομμάτια του αδελφού του σε όλη την επικράτεια του "αιγυπτιακού κράτους". Η Ίσις, σύζυγος και αδελφή του Όσιρι, βρήκε και ένωσε τα κομμάτια, και στη συνέχεια γονιμοποιήθηκε από το "ενοποιημένο σώμα του θεού". Αποτέλεσμα της πράξης αυτής ήταν η γέννηση του θεού Ώρου, ο οποίος στη συνείδηση των Αιγυπτίων ταυτιζόταν με τον βασιλιά-φαραώ, τον εγγυητή της Μαάτ.

Κατά τα "Αδώνια" στην αρχαία Ελλάδα, στη διάρκεια της περιφοράς των ομοιωμάτων του θεού, οι γυναίκες περιέφεραν τον "κήπο του Αδώνιδος", στην πράξη γλάστρες με φυτά που μαραίνονταν γρήγορα δηλώνοντας έτσι τον κύκλο ζωής...με τον τρόπο αυτό ο Άδωνις ταυτίζεται με την βλάστηση κατά τον ίδιο τρόπο που ο Όσιρις ταυτίζεται με την αναγέννηση μέσω του πράσινου χρώματος του προσώπου του.