Η δίψα της μάθησης νικά όλα τα εμπόδια

Σήμερα ο δάσκαλος μπήκε στην τάξη και είχε ένα ύφος λίγο πονηρό.
-Θα σας βάλω, παιδιά, σήμερα ένα αίνιγμα, όπως σας είπα την περασμένη Παρασκευή, και θα δω ποιος θα το βρει. Ακούστε το προσεκτικά :

“Ποιος Έλληνας κορυφαίος στοχαστής, από αριστοκρατική οικογένεια της Αθήνας, ταξίδεψε στην αρχαία Αίγυπτο και για να καλύψει τα έξοδά του έκανε τον έμπορο. Έφερε και πουλούσε ελιές!”
-Είναι δυνατόν από αριστοκρατική οικογένεια να πουλούσε ελιές; είπε αυθόρμητα ο Περικλής.
-Και όμως έτσι έγινε, επέμενε ο δάσκαλος.

Λέγαμε όσους σοφούς γνωρίζαμε, αλλά ο δάσκαλος κουνούσε αρνητικά το κεφάλι του. Κάπου το είχα διαβάσει, αλλά δεν θυμόμουν ποιος ήταν. Δεν ήθελα να πω και καμιά ανοησία και ύστερα δεν με ξέπλενε όλος ο ποταμός Νείλος με το κορόιδεμα που θα μου έκανε ο Περικλής. Τελικά δεν άντεξα:
-Ο Πλάτωνας ήταν κύριε!
Τα μάτια του Περικλή άνοιξαν σαν αβγά και ήταν έτοιμος να με προσβάλει .
-Μπράβο, Νάντα! Το βρήκες! είπε ο δάσκαλος. Μήπως γνωρίζεις και κάτι άλλο πάνω σ’ αυτό το θέμα;
- Μάλιστα, κύριε.
“Είχε πεθάνει ο δάσκαλός του, ο Σωκράτης, και ο Πλάτωνας ήθελε να ταξιδέψει. Μπορεί να προσπαθούσε και να παρηγορηθεί. Ποιος ξέρει; Τα οικονομικά του ήταν λίγα. Γι’ αυτό πήρε μαζί του ελιές και τις πουλούσε. Η ερμηνεία πολλών γνώσεών του οφείλεται σ’ αυτό το ταξίδι στην Αίγυπτο. Συζητώντας με τους σοφούς της αρχαίας Αιγύπτου, πλούτισε τις γνώσεις του στην αστρονομία, τα μαθηματικά, τη νομοθεσία. Εκεί στη χώρα του Νείλου, έμαθε, είδε, συμπλήρωσε τις μελέτες του. Δεν ξέρουμε αν παρηγορήθηκε για το θάνατο του Σωκράτη. Ο χαμός, και μάλιστα άδικος, ενός τέτοιου δασκάλου δύσκολα γιατρεύεται”.
Τα παιδιά όρθια με χειροκροτούσαν. Για πρώτη φορά ο Περικλής με κοίταξε με θαυμασμό. Ο δάσκαλος ήταν συγκινημένος. Εγώ πετούσα στα σύννεφα από τη χαρά μου.
-Πολύ χάρηκα, Νάντα μου, που ένα κορίτσι από την Αίγυπτο ξέρει τόσα για τον Πλάτωνα.
Ύστερα από μια μικρή παύση συνέχισε:
- Την άλλη φορά θα σας διηγηθώ παραμύθι, και για να μας φτάσει ο χρόνος, θα ήθελα να σας πω λίγα λόγια για τα παραμύθια αυτά, ώστε την άλλη Παρασκευή να προφτάσουμε. Προσέξτε τι διαβάσαμε σ’ ένα πάπυρο της τρίτης χιλιετίας π.Χ.

“… όσο γι’ αυτούς τους γραφιάδες της Μεγάλης Γνώσης, που ήρθαν ύστερα από τους θεούς, τα ονόματά τους θα ζουν ακόμη και έπειτα από τον θάνατο. Δεν έστησαν πυραμίδες. Το Βιβλίο της Γνώσης ήταν οι πυραμίδες τους, το καλάμι και η πένα το παιδί τους, η επιφάνεια της πέτρας και του πάπυρου, η γυναίκα τους. Ο άνθρωπος περνά. Το σώμα του γίνεται χώμα και μόνο ο Γραπτός Λόγος κάνει να ξαναζήσει το όνομά του από το στόμα του αναγνώστη”.

Και ο σοφός αρχαιολόγος Sir W. Flinders Petrie έγραψε:
“Αυτά τα παραμύθια, τα τόσο ανθρώπινα, μας διηγούνται τα γεγονότα και τις σκέψεις των ανδρών και των γυναικών εκείνης της εποχής. Αντί να βλέπουμε τους Αιγύπτιους σαν χτίστες πυραμίδων και κατασκευαστές μούμιας, θα πρέπει να βλέπουμε μέσα από αυτά τα παραμύθια τους ανθρώπους, όπως ζούσαν τότε, με τα πάθη τους, τις αδυναμίες τους, τις πεποιθήσεις τους, ακόμη και τις τρέλες τους”.

-Την άλλη Παρασκευή θα σας διηγηθώ ένα σοφό παραμύθι για να προσέχει κανείς ποιους κάνει φίλους…

Γύρισα σπίτι πηδώντας από τη χαρά μου. Ήταν η πρώτη φορά που μου είπε ο Περικλής “Καλό απόγευμα” !!!!! Κι όλα τα χρωστώ στον Πλάτωνα!

Ιδέες για τα παιδιά:

1. Γράψε ένα δικό σου αίνιγμα.
2. Γράψε λίγα λόγια για τον Πλάτωνα.
3. Γράψε λίγα λόγια για τον Σωκράτη.

Εικόνα: Μελανόμορφος αμφορέας του ζωγράφου Αντιμένη, ο οποίος φέρει παράσταση με ράπισμα και συλλογή ελαιών. Χρονολογείται περίπου στο 520 π.Χ. και προέρχεται από την Αθήνα. Σήμερα φυλάσσεται στο Βρεταννικό Μουσείο στο Λονδίνο.

Στέλνετε τα έργα σας στη γνωστή διεύθυνση:

Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Αιγύπτου.
Θεμιστοκλέους 69, Νέο Ψυχικό, 154.51.