Ο φύλακας της πύλης - Θρύλος Φαραωνικός

Σήμερα η μέρα είναι καλοκαιρινή. Μαθήματα πια δεν έχουμε, αλλά ετοιμάζουμε μια γιορτούλα. Έχουμε χωριστεί σε ομάδες και κάθε μια έχει αναλάβει και κάτι. Ο δάσκαλος μάς παρακολουθεί χαμογελαστός και μάς καμαρώνει.
Ξαφνικά η Χριστίνα, ένα κορίτσι από μια νεόπλουτη οικογένεια, έβαλε τις φωνές.

-Κύριε, το πορτοφόλι μου! Μου έκλεψαν το πορτοφόλι μου!
Αναστατωθήκαμε όλοι.
-Κάπου θα σου έπεσε, είπε ο δάσκαλος. Στην τάξη κλέφτες δεν έχουμε.
-Μου το έκλεψαν, μου το έκλεψαν! επέμενε το κορίτσι.

Σταματήσαμε τις δουλειές και ψάχναμε δεξιά και αριστερά, κάτω από τα χαρτιά, ακόμα και μέσα στο καλάθι με τα σκουπίδια. Πουθενά το πορτοφόλι. Η Χριστίνα έκλαιγε σπαραχτικά.

-Θα με τιμωρήσει ο πατέρας....Θα με τιμωρήσει...
-Πόσα χρήματα είχε μέσα; ρώτησε ο δάσκαλος με φωνή που προσπαθούσε να διατηρήσει ψύχραιμη.
-Δύο χιλιάδες ευρώ.
-Δύο χιλιάδες; κάναμε όλοι μαζί.
-Και τι τα θέλεις τόσα χρήματα στο σχολείο; είπε αυστηρά ο δάσκαλος.
Σταματήσαμε τις ετοιμασίες της γιορτής και ψάχναμε...
-Νάτο, φώναξε ο Περικλής. Μέσα στην τσάντα σου με τα καλλυντικά σου είναι! είπε περιφρονητικά.
-Τι θέλουν τα καλλυντικά στο σχολείο και μάλιστα σε κορίτσια της ηλικίας σας; Την ομορφιά σας, σας την δίνει η φύση. Και να μην κατηγορείς άλλη φορά, χωρίς να βεβαιώνεσαι. Τα χρήματα, τα χρήματα, αυτά μας δηλητηριάζουν τη ζωή!
Σίγουρα ο δάσκαλος ήταν πολύ θυμωμένος. Αλλά κι εμείς δεν είχαμε πια όρεξη για να συνεχίσουμε το στόλισμα. Η Χριστίνα ήταν κατακόκκινη. Μόλις πέρασε λίγη ώρα, ο δάσκαλος συνήλθε, μάς μάζεψε γύρω του και μας διηγήθηκε έναν φαραωνικό θρύλο, που είχε σχέση με θησαυρούς…Ξέρει να ξεπερνά το θυμό του και να γίνεται πάλι ήρεμος και τρυφερός:

“Στο Καρνάκ, παιδιά, κάθε πέτρα έχει και την ιστορία της. Εδώ ήτανε ο ναός του θεού Μαντού, που έπαιρνε πότε τη μορφή γερακιού και πότε γινόταν βόδι και σύντριβε τους εχθρούς. Έτσι πιστεύανε τότε οι άνθρωποι. Στο βάθος υπάρχει μια μεγάλη πύλη με τα πτολεμαϊκά ανάγλυφα, όπου ο Πτολεμαίος ο Φιλοπάτωρ, προσφέρει θυσία στο θεό. Για την πύλη αυτή ένας λαϊκός θρύλος διηγείται παράξενα πράγματα. Λένε πως τις νύχτες, μέσα στη θερμή σκοτεινιά, όταν μονάχα τα βατράχια τολμούν να ταράξουν την ησυχία, ένας μαύρος με μάτια που βγάζουν φλόγες, παραφυλάει κοντά στην πύλη. Όταν κάποιος τολμήσει να περάσει απ’ εκεί του ζητάει βοήθεια:

-Καλέ μου άνθρωπε, έλα να με βοηθήσεις να σηκώσουμε τον θησαυρό που υπάρχει κάτω. Μόνος μου δεν μπορώ.
Κι επειδή το χρυσάφι θολώνει το μυαλό των ανθρώπων και η δίψα του νικάει τους δισταγμούς, ο διαβάτης δέχεται να περάσει την υπόγεια κρύπτη. Κατεβαίνουν, κατεβαίνουν στο πηχτό σκοτάδι. Κι όταν πια φτάσουν κάτω, ο μαύρος λέει στο διαβάτη:

-Πες τώρα τη μαγική λέξη, το σύνθημα, για ν’ ανοίξει η κρύπτη και να βγούμε.
Πού να ξέρει τη μαγική λέξη ο διαβάτης, που κατεβαίνοντας σκεφτόταν μόνο τους θησαυρούς; Η κρύπτη ξαφνικά κλείνει ερμητικά και η γη τον καταπίνει στα αχόρταγα σπλάχνα της.
Κανένας φελλάχος δεν περνά νύχτα από το μέρος αυτό. Οι μητέρες φοβερίζουν τα άταχτα παιδιά τους “Θα σε στείλω στο μαύρο που φυλάει την πύλη”.
Και τα παιδάκια ησυχάζουν…

-Εγώ ξέρω τη μαγική λέξη για την Χριστίνα, είπε το ζιζάνιο ο Γρηγόρης “Καλλυντικά! Καλλυντικά!”
Μπορούσες να μη γελάσεις; Γέλασε και ο δάσκαλος.
-Για την άλλη Παρασκευή, παιδιά θα ετοιμάσετε ένα θέμα, που ξέρω πως θα σας αρέσει, το Μέγα Αλέξανδρο.
-Γιούπι!!!!! φωνάξαμε όλοι. Δεν υπάρχει παιδί που να μην ενθουσιάζεται με τον Αλέξανδρο.
-Την Κλεοπάτρα, κύριε, δε θα την κάνουμε; ρώτησε ο Περικλής.
-Φυσικά και θα την κάνουμε. Την αφήνω τελευταία, τιμητικά, γιατί έτσι πρέπει να φερόμαστε σε γυναίκες που ύμνησαν εχθροί και φίλοι. Μια σπάνια γυναίκα.

Συνεχίζεται

Ιδέες για τα παιδιά:

1. Ζωγράφισε τον θεό Μαντού που έπαιρνε τη μορφή γερακιού.
2. Ζωγράφισε μια Πύλη και δίπλα το μαύρο να φυλάει.
3. Ζωγράφισε το διαβάτη που κατεβαίνει...κατεβαίνει... και την πόρτα να κλείνει πίσω του.

Στέλνετε τα έργα σας στη γνωστή διεύθυνση:
“Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Αιγύπτου”.
Θεμιστοκλέους 69, Νέο Ψυχικό [ 15451]