Το Φυλακισμένο Βασιλόπουλο - Παραμύθι Φαραωνικό

Πλησιάζουν οι διακοπές μας. Τα συναισθήματά μας είναι ανάμικτα. Χαράς που μεγαλώσαμε και θα πάμε πια στο Γυμνάσιο και θλίψης που θα αποχωριστούμε αυτό τον καταπληκτικό δάσκαλο.

-Θα μας λείψουν πολύ οι Παρασκευές μας και οι πληροφορίες για την Αρχαία Αίγυπτο.
-Γιατί να σας λείψουν; Θα μαζεύεστε ένα απόγευμα κάθε εβδομάδα και θα συνεχίσετε την έρευνα. Οι γνώσεις δεν σταματούν ποτέ.
-Δεν θα έχουμε, όμως, εσάς.
- Αν με καλέσετε, θα έρχομαι να σας καμαρώνω!!!!!!!!!

Χοροπηδήσαμε γύρω του. Το παραμύθι που θα διηγηθώ σήμερα έχει μια συγκινητική ιστορία, μια απίστευτη ιστορία! Ακούστε την: Πριν από μέρες η “Μαύρη τουλίπα” μου το έστειλε. Είχε τίτλο: “Το φυλακισμένο βασιλόπουλο”. Το διάβασα και ήταν πολύ συγκινητικό. Καθώς, όμως, πήγα κάτι να πιάσω από το γραφείο μου πάτησα το delete στον υπολογιστή μου και πάει το παραμύθι. Χάθηκε! Θυμόμουν κάπως την υπόθεση, αλλά όχι τις λεπτομέρειες. Πολύ λυπημένη πήρα το ποδήλατό μου να κάνω μια βόλτα να παρηγορηθώ. Ο δρόμος του σπιτιού μου είναι ήσυχος και κάνω όμορφη ποδηλατάδα. Και ποιον βλέπω μπροστά μου; Τον Περικλή! Τώρα πια είμαστε φίλοι και μιλάμε σαν αδέλφια. Του είπα τι έπαθα με τον υπολογιστή μου. Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε:

-Μη λυπάσαι. Θα σου το ξαναστείλω.
Έμεινα άγαλμα!
-Περικλή, η “Μαύρη τουλίπα” εσύ είσαι;
-Εγώ. Χαίρομαι που σε βοήθησα. Μην το πεις, όμως, σε κανένα. Θα είναι το μυστικό μας.
-Και πώς τα ξέρεις όλα αυτά;
-Ο θείος μου ασχολείται με την Αιγυπτιολογία και μου τα βρίσκει. Ήθελα να έχεις ένα δώρο από την Ελλάδα.

Δεν ήξερα τι να πω. Πώς να τον ευχαριστήσω. Η φωνή μου δεν έβγαινε από τη συγκίνηση. Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου.

-Άσε τα κλάματα, Νάντα. Δεν μ’ αρέσουν τα κορίτσια που κλαίνε.
Κατάπια τα δάκρυά μου.
-Ευχαριστώ, Περικλή μου. Ευχαριστώ...
Στο σπίτι βρήκα το παραμύθι να με περιμένει στον υπολογιστή μου...Ένα τρυφερό παραμύθι.
-Θα μας διαβάσεις παραμύθι, Νάντα, είπε ο δάσκαλος. Πού το βρήκες;
- Στο δρόμο της αγάπης, εκεί το βρήκα.
Δε με ρώτησε ποιος ήταν αυτός ο δρόμος. Ίσως να είχε μαντέψει. Αυτός ο δάσκαλος όλα τα καταλαβαίνει. Άρχισα συγκινημένη να το διαβάζω:

“Ζούσε κάποτε ένας βασιλιάς που δεν είχε αποκτήσει γιο και η καρδιά του ήταν πικραμένη. Παρακαλούσε τους θεούς κι εκείνοι αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την επιθυμία του. Πραγματικά η βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα γιο. Τότε, όμως, ήλθαν οι θεές Αθώρ, σαν τις ελληνικές Μοίρες, και είπαν: “Ο θάνατός του θα γίνει από κροκόδειλο ή από φίδι ή από σκύλο”. Ο βασιλιάς τότε πρόσταξε κι έχτισαν ένα σπίτι στην έρημο, έτσι που το παιδί να μη βγαίνει ποτέ έξω.
Όταν το βασιλόπουλο μεγάλωσε έστειλε μήνυμα στον πατέρα του:
“Τι χρησιμεύει να βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, αφού είμαι καταδικασμένος από τις τρεις κακές μοίρες μου; Θέλω να φύγω μακριά, πατέρα”.

Ο πατέρας του λυπήθηκε, αλλά τον κατάλαβε και τον άφησε ελεύθερο.
Το βασιλόπουλο τράβηξε κατά το βορρά κι έφτασε σε μια χώρα που ο αρχηγός της είχε μια κόρη. Για να την παντρέψει, όπως εκείνος ήθελε, έχτισε έναν πύργο πολύ-πολύ ψηλό και είπε στα παλικάρια που ζητούσαν να την παντρευτούν:
“Θα δώσω για γυναίκα την κόρη μου σε κείνον που θα καταφέρει να φτάσει στο παράθυρό της”.

Το γνωστό μας βασιλόπουλο κατόρθωσε και σκαρφάλωσε. Ο πατέρας κράτησε το λόγο του. Έγινε ο γάμος με γλέντια και χορούς. Το βασιλόπουλο φανέρωσε στη γυναίκα του τα λόγια που είχαν πει οι μοίρες. Η κοπέλα τον πρόσεχε και δεν τον άφηνε να βγει μόνος του από το σπίτι. Όμως ο κροκόδειλος της μοίρας του τον είχε ακολουθήσει. Την ώρα που πήγε να του επιτεθεί, η γυναίκα του μπήκε μπροστά από τον άντρα της. Τότε το Πνεύμα των Νερών σεβάστηκε αυτή την αγάπη και δεν επέτρεψε στον κροκόδειλο να βγει από το νερό.

Σαν πέρασαν λίγες μέρες, ο νέος ξάπλωσε να κοιμηθεί. Η γυναίκα του, όμως, που έμενε ξάγρυπνη, είδε το φίδι της μοίρας του να πλησιάζει. Γέμισε ένα κύπελλο γάλα και μόλις πλησίασε το φίδι να πιει, έβγαλε το μαχαίρι της και το σκότωσε.
Έμενε πια μόνο ο σκύλος. Και ένα πρωινό που ο νέος βγήκε να περιδιαβάσει στο κτήμα του, η γυναίκα του δεν πήγε μαζί του. Τότε παρουσιάστηκε μπροστά του ο σκύλος της μοίρας του.
Και ο σκύλος μίλησε κάποια στιγμή και είπε:

-Είμαι η μοίρα σου.
Ο νέος έτρεξε προς τη μεριά του Νείλου για να αποφύγει το σκύλο. Ο σκύλος ξαναμίλησε:
-Είμαι η Μοίρα σου και αν δε μου δώσεις κάτι πολύτιμο, θα σε κατασπαράξω.
Απελπισμένος ο νέος πίστεψε πια πως ήρθε το τέλος του. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, βλέπει τη γυναίκα του να έρχεται προς το μέρος του.
-Μη πλησιάζεις, καλή μου .Κινδυνεύεις κι εσύ από τον σκύλο.

Η γυναίκα του, όμως, πλησίασε χαμογελαστή, έβγαλε το πολύτιμο περιδέραιο που φορούσε και το έριξε στο σκύλο. Εκείνος το άρπαξε κι έγινε άφαντος.
Γυναίκα και άντρας αγκαλιάστηκαν κι έζησαν ευτυχισμένοι, όπως σε όλα τα παραμύθια”.

O πάπυρος χρονολογείται στις αρχές του δεύτερου Ραμσή, 13ος αιώνας π.Χ.

Συνεχίζεται

Ιδέες για τα παιδιά :
1. Ζωγράφισε τον κροκόδειλο.
2. Ζωγράφισε το φίδι.
3. Ζωγράφισε τον σκύλο.

Στέλνετε τα έργα σας στη γνωστή διεύθυνση:
“Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Αιγύπτου”.
Θεμιστοκλέους 69, Νέο Ψυχικό [ 15451]

Πηγή φωτογραφιών: wikipedia.org και touregypt.net