Οι επτά πληγές της αρχαιολογίας των συμβάσεων

Η κατάληψη του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης από συμβασιούχους αρχαιολόγους του ΥΠΠΟT τις τελευταίες τρεις ημέρες έχει απασχολήσει όσο καμία άλλη κίνηση του κλάδου την κοινή γνώμη. Αίτημά τους, μεταξύ των άλλων, και η ανανέωση των συμβάσεων πέρα από 24 μήνες. Τα ΜΜΕ, λαμβάνοντας υπ όψιν την ιερότητα του χώρου καθώς και το πλήγμα στο τουρισμό, τηρούν στάση του τύπου «ναι μεν αλλά…» απέναντι στα αιτήματα των συμβασιούχων. Πόσα όμως γνωρίζουν οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της ενημέρωσης αλλά και όλοι οι άλλοι για το έργο ενός συμβασιούχου αρχαιολόγου και τις συνθήκες με τις οποίες πραγματοποιείται; Με τις παρακάτω επτά παρατηρήσεις θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε λίγο φως στο τι συμβαίνει με τον παραμελημένο αυτό κλάδο.

1. Εύσημα χωρίς ένσημα ή ο γάιδαρος και το καρότο: Με την οικονομία να περνάει κρίση και τους νέους συνταξιοδοτικούς νόμους, ένας συμβασιούχος αρχαιολόγος θα μπορέσει ίσως να πάρει σύνταξη όταν είναι και ο ίδιος πλέον αρχαιολογικό μνημείο! Και πάλι όμως, είναι τυχερός μπροστά στην ομάδα των αρχαιολόγων-εθελοντών. Αυτοί μέσα από τον εθελοντισμό περιμένουν "να τους γνωρίσουν" για να τους προσλάβουν στη συνέχεια με σύμβαση. Η σύμβαση εδώ λειτουργεί όπως ένα καρότο κρεμασμένο στο καλάμι του αναβάτη ενός γαϊδάρου. Ο γάιδαρος βλέπει το καρότο και τρέχει να το φτάσει, το μόνο που καταφέρνει όμως είναι να προωθεί τον αναβάτη του. Θα απολαύσει όμως ποτέ το καρότο;

Βρείτε τα υπόλοιπα έξι στο site http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=7748