Μεγάλο σουξέ ο Ψαμμίτιχος !

Ποτέ δεν φανταζόμουν πως τόσα παιδιά θα έβρισκαν ιστορίες για τον Φαραώ Ψαμμίτιχο και όλες βασισμένες σε αληθινά στοιχεία! Άλλες από εγκυκλοπαίδειες, άλλες από τον υπολογιστή. Χάρηκε η ψυχή μου για την προθυμία των παιδιών να βοηθούν την έρευνα. Όσο για τον δάσκαλο γελούσαν ακόμη και τα μουστάκια του! Είπε πως θα αφιερώσουμε σ΄αυτόν τον Φαραώ μερικές Παρασκευές, αφού τόσο μας άρεσε.

-Εσύ, Περικλή, βρήκες κάτι; ρώτησε ο δάσκαλος το υπερήφανο αγόρι, δήθεν τυχαία.
- Εγώ δεν ασχολούμαι με Φαραώ που το όνομά του θυμίζει γάτες! κι έκλεισε απότομα την κουβέντα.
Ο δάσκαλος πάντα ψύχραιμος χαμογέλασε. Σήκωσα δειλά το χέρι μου.
-Βρήκα εγώ, κύριε.
-Ωραία, ας ξεκινήσουμε από την Νάντα, μια που απ΄εκείνην ουσιαστικά ξεκίνησε όλη αυτή η εργασία.
Ο Περικλής μού έριξε μια περιφρονητική ματιά. Έμαθα πια να αντιμετωπίζω τέτοιες ματιές, επειδή έχω σκούρο δέρμα. Χαμογέλασα και βγάζοντας τα χαρτιά που είχα γράψει την ιστορία μου, είπα:
-Θα σας μιλήσω για ένα χρησμό που έγινε αιτία να πάνε οι πρώτοι Έλληνες στην πατρίδα μου.
Τα βλέφαρα του Περικλή τρεμόπαιξαν νευρικά.
-Σιγά, να μην έχουμε τώρα και υποχρέωση στον Ψαμμίτιχο! είπε ψυχρά.
Ο δάσκαλος έκανε πως δεν άκουσε.
- Περιμένουμε να σ΄ακούσουμε, Νάντα, είπε ο δάσκαλος:

Άρχισα να διαβάζω με τρεμουλιαστή φωνή:
«Μαντεία υπήρχαν πάντοτε και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο. Οι άνθρωποι σε όλους τους αιώνες επιθυμούν να γνωρίσουν το μέλλον τους. Ο Φαραώ Ψαμμίτιχος ήρθε σε σύγκρουση με πολλούς τοπικούς άρχοντες που ήθελαν να του πάρουν την εξουσία. Δεν ήξερε με ποιο τρόπο να τους επιβληθεί. Πήγε, λοιπόν, στην όαση Σίβα, στο περίφημο Μαντείο που υπήρχε εκεί, και ρώτησε τι να κάνει.
-Θα σε σώσουν οι χάλκινοι άνθρωποι που θα έρθουν από τη θάλασσα, ήταν ο χρησμός.
Ο Ψαμμίτιχος δυσκολευόταν πολύ να τον εξηγήσει. Ώσπου ένα βράδυ πετάχτηκε μέσα στον ύπνο του! Τους χάλκινους αυτούς ανθρώπους τούς γνώρισε στα ταξίδια του. Ήταν οι Έλληνες που χρησιμοποιούσαν χάλκινα όπλα, χάλκινους θώρακες και φορούσαν χάλκινη περικεφαλαία.
Αμέσως ήρθε σ΄ επαφή μαζί τους. Οι Κάρες και οι Ίωνες φτάσανε, η κατάσταση άλλαξε ριζικά υπέρ του Ψαμμίτιχου. Όταν σταθεροποίησε τη θέση του στο θρόνο των Φαραώ, στράφηκε και προς τους συμμάχους του. Ήταν άνθρωπος που δεν ξεχνούσε αυτούς που τον ευεργέτησαν. Τους έδωσε μια περιοχή να κατοικήσουνε, επέτρεψε και σ΄άλλους Έλληνες να έρθουν. Αυτό ήταν! Οι Έλληνες έκαναν οικογένειες, παιδιά και έχτισαν ναούς».
- Βρήκα κι ένα φαραωνικό ποίημα που ταιριάζει εδώ, να το πω, κύριε;
-Και το ρωτάς, Νάντα μου;
Άρχισα να απαγγέλω το ποίημα:

«Αν ίσως κι από άσημος, εστάθηκες μεγάλος
και πλούτη αν απόχτησες, από φτωχός που ήσουν,
όταν θα φτάσεις στο βαθμό και κυβερνήτης γίνεις
τη θέση που απόλαψες, πολύ συχνά θυμήσου.
Και μην αφήνεις τη καρδιά, σκληρά να διαφεντεύει.
Και ο θεός σου δάνεισε, δε σού ’δωσε το κτήμα .
Μα τον παλιό το γείτονα μην κάνεις πως δεν ξέρεις
και μίλησέ του φιλικά σαν μ’ ίσο συντοπίτη».
Από πάπυρο,3ης π.Χ. χιλιετίας

Τα παιδιά με χειροκρότησαν, εκτός από τον Περικλή βέβαια.
-Συγχαρητήρια, Νάντα. Πολύ όμορφα μάς τα είπες. Το ποίημα πολύ μου άρεσε. Θα το φωτοτυπήσουμε και θα το μάθετε απ΄έξω. Λέει πολύ χρήσιμα πράγματα κι ας γράφτηκε τόσους αιώνες πριν από το Χριστό.
Ο Περικλής πήγε να φέρει αντίρρηση, αλλά ο δάσκαλος τον κοίταζε κατάματα και δεν τόλμησε. Δεν το έβαλε, όμως κάτω. Θέλει μόνο εκείνον να επαινούμε.
-Μπορώ, κύριε, για την άλλη Παρασκευή να μιλήσω για κουρσάρους;
- Αν έχουν σχέση με την Αρχαία Αίγυπτο και βέβαια μπορείς, Περικλή, απάντησε ήρεμα ο δάσκαλος.
Για μένα ήταν μια υπέροχη Παρασκευή. Μια ευτυχισμένη Παρασκευή!
Γύρισα κι εγώ σπίτι τραγουδώντας με αυτοσχέδιο σκοπό:

«Μα τον παλιό το γείτονα μην κάνεις πως δεν ξέρεις
και μίλησέ του φιλικά σαν μ’ ίσο συντοπίτη,
τραλαλά, τραλαλά».
Συνεχίζεται...

Ιδέες για τα παιδιά:
1. Ζωγράφισε ένα «χάλκινο» άντρα
2. Κατασκεύασε, όπως μπορείς ένα πάπυρο
3. Ζωγράφισε ένα πάπυρο και μέσα γράψε το ποίημα

Στέλνετε τα έργα σας στη γνωστή διεύθυνση:

Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Αιγύπτου.
Θεμιστοκλέους 69, Νέο Ψυχικό, 154.51.